derin uykularda
Ezilmiş yollardan akmışız çoktan
Gözlerimizi kırpmadan yürür gibi Tutmuşuz nefesimizi ardına kadar Yanlızlıklar ve çırpınışlarımızlan Aydınlık yüzün karanlıklarında Dolanışımız ezelden beridir Ardında kalmışız kapıların Aralıklarda bakakaladık bugüne kadar Küçük dünyalarımızda saplandık Öbür yüzü görmezden geldik Yok artık düzen denecek kadar Kendiliğimizden ardına kadar kopmuşuz Kaldırımlar gibi yavaşça ezilişteyiz Ayaklar altında uyanamıyoruz Tutun elllerimizi diye haykıramıyoruz Sahipsiz kalmışlığını yaşayıruz anca Kaldırın bizi derin uykulardan Yamalayın bizi anlık mutluluklardan Def edelim aramızı bozanları Bırakın artık bizi bizle ebediyen RIYO... |