FATİHİN EMANETİEy acıların deryası İstanbul! Sana gözyaşlarımla yazıyorum bu şiiri. İki dostum vardı, sende yaşayan İşte aldın onları benden teker, teker Çürütün, yıprattın bu kalbimi Dokunma bana, dokunma yarama İstanbul! Yoksa kanar yaram boğulursun kanımda. Yalnız kaldım karanlık sokaklarında, Beni savurdun karanlıktan karanlığa İstanbul. Hani Yunan indinde Konstantin? Hani Mevla’nın bizlere hediyesi? Hani fethi müjdelenen şehir? Nerde Fatih’in emaneti İstanbul? Eski güzelliğini nerde kaybettin? Nerde Bağcıların bağları? Toprak kokan o şirin mahalleleri Ya Topkapı kalelerini kime bıraktın? Kalelerin diplerindeki şarapçılara mı? Ey uğrunda binlerce şehit verilen şehir! Sen bugünler için mi kan emdin? Nerdesin, eski sen nerde? Fatih duymasın, görmesin sakın seni! Yoksa boğar seni şarap kokan denizinde. |
değme şairler gibi harika bir şiir dökülmüş
duygu dolu kaleminden
kimler savaştı
ve kimler yaşıyor şimdi boğazda
boğazdan gemiler geçer ama
bu adaletsizliğin bizim boğazımızda kaldı ey istanbul
sevgilerimle kardeşim
bak neler getirdin aklımıza
şiirle kal
kalemine yakışıyor
sevgilerimle