HASRETLİK TÜRKÜSÜ
Kaderin önünde oyuncak olduk,
İnsan belli değil KUL belli değil. Hazan Mevsiminde sararıp solduk, Kilim belli değil ÇUL belli değil. Bize yol gösteren Şanlı Bayrağım Şehidime mezar Kara Toprağım Baharda kuruyan Yeşil Yaprağım, Ağaç belli değil DAL belli değil. Gözlerimden yaşlar durmadan akar Dostlarım oturmuş seyrime bakar Hasretlik Türküsü bağrımı yakar, Ayak belli değil KOL belli değil. Arılar dağlarda balına hasret Çiçekler kurumuş dalına hasret Ninem boyun büker şalına hasret, Petek belli değil BAL belli değil. Güzel günler elbet gelecek sanma Kötünün sözüne sakın ha! Kanma DOĞANAY’ım diye adımı anma, Hedef belli değil YOL belli değil. Kemal DOĞANAY |