Ben Seni Hiç Özlemedim..
Ben seni hiç özlemedim...
Kaç gece hayatım gitti ellerimden, kaç gece olduğunu baş koyduğum yastık bilir.. Sen bilemezsin sevgilim, Sen olmayan birşeysin.. ben kaç kere olmayan birşeyi bile özledim.. Sensizliği adı ölümdü bir yerlerde, Çünkü ben en çok seni yaşamayı sevmiştim, Kaç kere kendimi seni düşünürken ölü buldum, Öldü bildim kendimi, ama seni özlemedim! Bitmeyen geceler yaşadım, Hiç birşey bitmiyordu neredeyse.. bazen bakıyordum saate ilerlemiyordu yelkovan bile. ve ilerliyordu herşey sana doğru, herşey bir yanlışa doğru ilerliyordu. Sevdiğim en güzel yanlış... Ben kelimelere sığdıramadım senin gidişini.. ben seni seninleyken bile neye sığdırabilmiştim ki. sevdiğim bir varoluş hikayen vardı, Kendi ellerinle çocukları uyutmayacak türden korkunç masallar yaptın onları, Dinledikten sonra onlar bile uyuyamadılar, Onları bile tutmadı uyku, nede başka birşey! Dizlerini çekip karnına, korkan bir çocuk düşün hadi. Düşünce düşünmek güzel.. ve seni asla özlemedim ben.. Seni düşünürken bile.. Hatırladığın şeyler varmı yaşadığımız.. Biz yaşamıştık onları yani, Dünyanın bir yerinde seninle ben yanayken, aldığımız bir nefes bile olsa bu, Aklına geliyormu nasıl yaptığımız.. Sanırım en iyisini sen yaptın giderken, ne kadar acımasızdı adımların, Sanki her birinde bizi ezercesine...! Geri dönüşlerindeki göz yaşlarını silebilicek kadar acımasız.. oysa ben onlara bile kıyamadım, Ben seninle geçen her dakikada yaşanan herşeye hayranım.. gelde anlat şimdi o korkunç masalı dinlemiş uykusuz çocuklara, Seni nasıl sevdiğimi.. Oysa uyku denen şeyde en az senin kadar gelmiyordu.. Uyuyamadığım Geceler vardı.. Ama seni hiç özlemedim.. Şimdi bir ağlama duvarında gülüyorum sensiz.. Şimdi attığım hiçbir kahkaha gülünç değil, üstesinden gelemiyorum üzerime çöken yokluğunun. Ayağa kalkamadığım bağıramadığım sesimin duyulmadığı zamanlar oldu, Oysa ben haykırdım seni özledim diye... Ama ben haykırırken bile seni hiç özlemedim... Şimdi bir oturuşta düşünücek şeyler kaldı aklımda, onları unuturken de seni özlemeyeceğim ben.. Bu şiiri yazarken kaç sigara yandıysa, her birini bana içme deyişine yakıyorum.. ben her yudumunda seni özlememeye çalışıyorum... Benim işim bu işte... Seni özlememeye çalışıyorum... kan ter içinde dizimin üstüne çöktüğüm yorgunluklarım oldu. Ama seni hiç özlemedim... ybarskanmay 00:46 22.04.2020 |
Hüseyin ışık76 tarafından 4/22/2020 1:04:05 AM zamanında düzenlenmiştir.