Ya semen,
Çiçekler arasında adın var Ya semen!

Ya semen,
Gönlümü süsleyen, çiçek sin Ya semen,
Ya semen,
Aşkı konuşturan dil din Ya semen!...

Herhangi bir erkek, görünüşü için bir kadına aşık olursa, buna güzellik denir.
Güzellikte üstüne yok Ya semen!...

Bir bülbülün gülü sevdiği gibi seviyorum aynı şekilde.
Gamzelerin bir de; o bana gerçek aşkın hiç beklemediğin anda geleceğini gösterdi.
Uğruna harcadığım yıllarıma değil, tatlı giden bu yola bakıyorum!..

Artık basit düşünmeyi bırakmalısın, bir trajediye sebep olup, vicdanın rahat yaşayabilir misin, bu şüphe götürmeyecek gerçek Ya semen!...

En çok neyini seviyorum biliyor musun, cazibeni, yalnız kırsal ve yaralayıcı cazibe!..
Madem gidiyorsun yoluna, karşıdan karşıya geçerken iki tara fada bakmayı unutma, sana ve bana!..

Beni el yıkıyor gibi kenara attın, özgürlük ve mutluluk nedir bilir misin, seninle yıldızlar altında huzur içinde uyumak!...

Yalnızlığımı yok edebilseydin, hakikati görebilecek tin!
İrademin yorgunluğuma yenilmesini düşünmüyorum, ulaşılmış bir amaç, kazanılmış bir mutluluktur zira! Hayal bile etmek istemiyorum sensizliği!..

Bence uğruna savaşılacak çok şey var;
Örneğin;

Bu yüz, nasıl bir yüz ki, asla, başka bir yüz olamamış;
Düşlerimde gördüm desem, hiç kalır, Cennet’imi yaşatan melektin sen desem, az kalır, Acem dağı - Kaf Dağını içine alan masal sın desem, ne işim var dersin, sen benim en güzel, en çekici kadınımsın desem, belki de kızarsın, benim yalnızlığımda tek yarenim oldun desem, diğer arkadaşların, yalnız kalır.
Kelimelere hece sin desem, cümleler kıskanır, yazılanları na ilhamsın desem, Şiirler kıskanır.....

İşte söylenecek son söz bu!

Eğer görebiliyorsan yıldızları, duyabiliyorsan rüzgarlara karışan aşkının sesini ve dokunabilirsen aşkımın sessiz çığlığına, sana adın, kokun gibi demet demet “Ya semen “sunan,
Senin;
Ferhat - Mecnun ve Kerem’e benzer aşkın da;
Gel hele; Günül, gönüle,
El ele buluşalım!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)