Çocukluğum şöyle geçti!
İstemedim her bi şeyden
Az bir şeyle mutlu oldum
Böyle gördüm ailem den!

Pek çok istek olmamıştır.
Gizlemişim çok arzu mu?
Kahredip de üzülmedim!
Hiç bunalım, yaşamadım.

Yeni güzel urbam yoktu,
Hadsizlikler yaşamadım,
Densiz haller asla yoktu,
Hiçbir nimet ayırmadım!

Küçük urba, miras kaldı!
Küçük kardeş giyer onu,
Yırtık pırtık yama olmuş,
Sökük, dökük atılmamış.

Her bir anne bir terzidir.
Her bir baba fedakardır!
Tamir görmüş o giysiler,
Bizim güzel modamızdı!

Modamız yama demek!
Yün çoraplar eldivendir!
Hiçbir zaman, itiraz yok,
İnat yoktu ve usluydum.

Hırçın çocuk değildim ki
Asla zorluk, çıkarmadım!
Nede olsa bir çocuktum!
Sakin, uslu ve sessizdim!

Küçük yaşta biz yokluğu,
O nedenle emek yemek!
Gayret çile külfet neymiş
Küçük yaşta öğrenmişim.

Zorluk nedir keder nedir?
Hüzün, elem çile neymiş?
Mahzun, garip ağlamayı!
Çocuk iken, öğrenmişim!

Bazı, bazı gam, çekmişiz!
Hep beraber gülümseriz
İstek, arzu olmaz amma!
Her zorluğa sabretmişiz!

Uslu, sakin çocuk oldum,
Hiç bir şeyi sorgulamam?
Bazen küsüp ağlasam da
Çocukluğum güzel geçti!

NAZIM TAŞTAN