Suçlu kim
Çoçuk mu
Kadın mı
Çoçuk kadın mı
Suçlu kim
Ceza bir bana mı
Ödül hep ezenin mi
Korkuyu içimize salanın mı
Korkuyu salanla
Zoraki nikah basar
Basarken de namusu temizlerler
Koruyamadıkları namusun
Namussuz bekçileri
Takdir bekler altın bilezik takarken
Altın bilezikleri ağıda durur
Çıkmayacak sesine ses vererek korkuyu bağırır
Anne duy sesimi ANNE..
Baba duy sesimi. BABA...
Küçük kızınızım
Küçücük
Vermeyin
Bırakmayın
Sağıra kulak ne gerek
Köre göz ne gerek
Duymak için yürek gerek
Yürek
Gözleriyle yalvardıkça bir altın bilezik
Daha taktılar
Korkuya bir hırka daha giydirdiler
Korku ayaklandı eli dolanır incecik boynuna...
Soluğunda inleyen ürkek bir kız çocuğu
Sesini notasız basar
Basar da duramaz ayaklarının üzerinde
Sese sağır
Eli ayağı tastamam
Beyaz yakalı ağarmış saçlar
Dilleri oynar
İmzası konuşur
Konuşur da
Ürkek bir kedi dolanır
Gölgesiz
Kahkahasız
Korkak
Boğazına düğümlenen
Sıra sıra yaşları akıtmaz
Neden der neden
İç ses
Dudakları kımıldar
Korkar
Olmamalı gelmemeli
Karanlık DünYanıza
Korumasız Kız çocuğu
Savunmasız Kadın
Diyemez
Sanki
Suç gibi
Susar
İç sesi konuşur
Suç değil suç koruyamayan da
Suç fırsatçıya fırsat verende
Suç suçluyu ödüllendirme de
Senin değil
Kanatsız meleğim
Senin değil
Suç
Kanatlarını kırıp canlı cansız kefensiz
Gömende
Senin değil
Senin değil...
Sibel Karagöz