İŞTE ÖYLE

Kimi ekşi dedi ayranımıza
Kimi çamur attı duvarımıza
Kimi çelme taktı ayağımıza
Kimi nazarını cana düşürdü ‘kimi gönlümüze mana düşürdü

Kimisi dedi ki hey bre şaşkın
Kıyamet’im kopmuş neye telaşın
Ne bu hal göğe, mi değecek başın
Boşuna uğraşma dün geri gelmez, akşam oldu artık gün geri gelmez

Kimi Hakikate kördü sağırdı
Sözü kendi cüssesinde ağırdı
Yaktığı yangına rüzgar çağırdı
Ateş olup düştü ocağımıza, zehir olup aktı kursağımıza

Kimi cüssemize tepeden baktı
Gönül aynamızı çizdi bıraktı
Kimi yolumuza meşale yaktı
Aldı konuk etti gönül köşküne, hürmet ikram etti hürmet üstüne

Kimisi dedi ki sakin ol yavaş
Hesaplı adım at düşersin gardaş
Bildiğini öğret bulduğun paylaş
Öğretirsen uzun yollar kısalır, paylaşırsan acı keder azalır

Muhittin Laçin ( misali )