Dinleniyorum şimdi karanlık odamda
Gözlerim yüreğimin en derinine düşmüş
Yalnızlığın nöbetinde

İnsan zaten kendi yalnızlığının kurdudur

Yaşam sessiz bir filmdir hudutsuz serüvenle
Kerte kerte ömrümüzü döken günler
Güzel hatıralar anımsamadan başka nedir
Çıkarsız tebessümlerdir bizi ayakta tutan

Ölümü düşünmek hep hıçkırıktır

Yaşam ki direncimize takılmıştır
Bedenlerimiz kelepçelerde olsa da
Düşünceler hudutsuzdur
Biz kendi düşüncemizin kendi kurduyuz

Gülüşlerimiz uyumuş güneşin sıcaklığın da

Alnımızda emeğimizin boncuk terleri
Hep gururumuzdur
Bir çocuk hatırlıyorum şimdi
Düşe kalka maratonda koşan
Elinde misketleri yüreğin de gökkuşağı

Müsvette kağıtlar var üzerinde sönük yıldızlar

Yanlış yazılmış ucuz senaryolar
Bakma sen kostümlere al benisi çok
Yamalıdır dıramatik yaşamlar

Bir kadın hatırlıyorum gülüşü güneşe yakın
Dokunulmamış yalnızlığı eş kendine
En güzel ezgilerini yüreğinde saklamış
Yüreği gökkuşağına sarkmış

Buruşturup attığımız müsvetteler özetimizdir aslında

Gözlerimizin odasında oturan dünyamız
Aklımızda başlayan filmler ayağa kalkınca bitiyor
Senaryo yarım kalırsa hüzündür
Benim gibi yaşam eşkıyasını güldüren
Yanaklarındaki güneştir

Şimdi gözlerimi çıkarsam yüreğimin derinliğinden
Bir uçtan bir uca biter bu şehir
Gün şafakla gecenin alaca karanlığına sıkışır
Fabrikaların aykırı düdükleri çalar yüreğimde
Ve yalnızca seni hatırlarım kadınsı ezgin yüreğimde

8.7. 2008.
SOKAK ŞAİRİ