yaşadığım iki iz bırakan olaydan sonra kaleme alınmıştır..

Bayramları sevmiyorum artık
Ne zaman ki
Bir bayram arefesinde
Elimdeki poşette
Yeni ayakkabılarım
Dönerken evime
Gördüm o küçük çocuğu
Eli-yüzü boya içinde
Önünde boya sandığı
"Gel abim" dedi
"Yarın bayram,
Parlatayım pabuçlarını"

Besbelli yarın cebindeki üç-beş kuruşla
Dondurma alıp
Panayıra gidecekti
Ve daha akşama varmadan
O cılız emeği tüketecekti

Ah çocuk
Bitiverip yanında
Bir dondurma da ben alsaydım ya sana
Sonra bir horoz şekeri
Çerez, çikolata
Yeni pabuçlar alsaydım
Giydirseydim ayağına

Ah çocuk
Geç mi kaldım
Ne yapacağımı mı bilemedim
Bilmiyorum
Ama yemin olsun ki çocuk
Her gece
Yatmadan önce
Seni düşünüp
Ağlıyorum

Kışları da sevmiyorum artık
Kartopuymuş, kardanadammış
Kestane pişirmekmiş
Mısır patlatmakmış
Tekirle Sarman sobanın önünde
Kıvrılıp
Mırıldana, yuvarlana yatarmış

Sevmiyorum yahu
Sevmiyorum
Ne zaman ki
Bir Ocak akşamı
Bir belediye otobüsünde
Kabanımın içinde pişerken
Otobüsün radyatörleri
Tüm bedenimi kavururken
Öyle bir tablo ki
Takıldı kaldı gözüme pencereden

Bir küçük çocuk
Üstünde bir kazak
Bir kazak ki
Tanımlasan
Paçavradan uzak
Bir kolu yarı yerine yırtık
Sırt kısmı sökük, dağınık
Altında bir don bozması
Yamasız, dikişsiz
Bol delik
Ayakları yalın
Kararmış kirden pastan
Belli, çok zaman olmuş
Ayrılalı kaplarından

Koşturuyor bir yolcu otobüsünün peşinden
Şaşırıyorum ilk başta ya bu koşuşturmacaya
Anlıyorum sebebini ilk kırmızı ışıkta

Unutmuşum
Meğer
Egsoz dumanı sıcak çıkarmış borusundan
Uzatıp minicik ellerini
Sarılır gibi otobüsün arkasına
Isıtmaya çalışıyordu
Titreyen bedenini

Ah çocuk
Atsaydım kendimi otobüsten aşağıya da
Çıkarıp serseydim ya omuzlarına kabanımı
Lenet etseydim soğuğa da
Çırçıplak kalsaydım ya ben de
Üşüyüp koştursaydım ya peşi sıra otobüsün
Yalın yapıldak

Dövüşseydik seninle
Soğuğa aldırmadan
Kim kapacak diye egzosu

Küsüm çocuk
Bu hayat denen acayipsemelere de küsüm
Her gördüğüm tablo yıkım
Çöktüm arTık büsbütün

Ah çocuk..
Ah çocuklar
Geleceğim,
Göreceğim benim
Ben geleceğimde
Bunları mı göreceğim