Köfte Möfte
Baba çocuğa üç beş kuruş verdi.
Sıkı sıkı tembihledi. Çocuk avucunda sıktı parayı, Avuçları terledi. Babasının öğüdü kulaklarında, Gözünde hüzün perdesi, Koştu kasaba. Amca, dedi “benim babam var ya, Bu parayı kazanırken alnı terledi.” Uzattı parayı dili tutuldu. Kasap aldı bozukluğu, Bekledi… Çocuk tekledi, kekeledi. Dedi: “Bey amca, Oradan, en iyi yerinden, Birkaç gram kıyma mıyma ver. Akşama köfte möfte yapsın annem. Bize kokusu kifayet eder….” Ankara,08.07.2008 İ.K |
ama şiir çok iyi değildi desem kızarmısınız ?
karnımı acıktırdı ama
cidden.
ama ne demek istedğinizi anladım
iyi insanları anlatmışsınız aslında bu duygunun yazımında iyi şiir kötü şiir demek
olmamalı
ama
literatür işte ! .