vaveyla
Sabaha karşı güzel bir mekandayım.
Neye üzüldüğümü bilmem , dardayım . Hiçbir çiçeğin açmadığı bir bahardayım. Kızı olmayan bir babanın damadıyım. Cahilin kafasıyım ben, fakirin rezidansıyım. Anla beni, yokluğun adamıyım . Sevgi denizinin üzerinde ki bir adada dar ağacına bağlanmışım. Umurunda değilim insanların ; Ne kadar üzülmüşüm , ne kadar ağlamışım. Sahi ya ! Ne kadar susamışım. Âmâ avcılar gagalarında bana su taşıyan turnaları mı vurur. Tüm öfkeme rağmen beni bir tek Kerbela susturur. Elhamdülillah ya RAB Evet ölümün en şereflisi budur... |