Bir Kadın Ağlıyordu...

Sisli perdeler ardına saklamıştı yüzünü.Dalmıştı yaşlı gözleri geçmişin hayaline.
Ağlıyordu kabına sığmayan sular gibi...Ne çok film karesi vardı gözlerinde...
Derin bir ah çekti,derin bir ahhhh....
Ve silkelendi sonra Rabbin’den korkarak...
_’Affet Allah’ım dedi.Affet’ vardır bir hikmeti.
Ve yine buğulanmıştı yorgun gözleri.Gitmişti hatırlamak istemediği ötelerin ötesine....
Oysa ki ne kadar da cıvıl cıvıl,şen,hayat doluy du.Attığı her adım çift çift,baktığı herşey pespembe...
Yanılgının,Yangının ’Y’sinden haberi yoktu.Veee işte hayatının yanılgısı...
Bir anlık öfkenin kurbanı olmuştu.
Ağlıyordu!...Ağlıyordu gözleri...
Sonra yine hemen Rabbine sığınıyordu.
_’Rabbim dilemeseydin olmazdı,dilemeseydin yaşanmazdı’
_’Rabbim kaldıramayacağım yüklerden sana sığınırım’
Ne çok yaşanmışlık vardı yarıyı geçen ömründe...Umutları,hayalleri ne çok hırpalanıp idam edilmişti.Elinde hayata dair,umuda dair emanetlerde olmasa,nasıl anlatırdı yüreğine dik durmak zorunda olduğunu.Yılmamış,yıkılmamış emanetlerin sıcaklığında sarılmıştı faninin hayaline...Koşmuştu,ayakların var gücüyle.Eller isyan ettiğinde,gönül kuşlarını koymuştu avuç içlerine...
_’Biliyorum birgün uçacaksnız.Ve ben uçmaya başlıyana kadar sizinleyim’ diyordu.
Zırhlar zahire açık,bilenle hemhal idi.Duvarların ardına sakladığı benliği hep O’nun varlığının gücüyle şekil veriyordu içindeki resme.
Günler günleri,aylar ayları,yıllar yılları kapalı kapılar ardındaki hüzn ile birbirine ekliyordu.Göz pınarları gece yağan yağmur,gündüze gökkuşağı oluyordu...
Ve herşeye rağmen mutmaindi yüreği.
Ki;Onu ondan daha çok bilen,seven bir sevgili YÂR’i vardı hep onunlaydı...
_İtidal,diyordu
_Sabır,diyordu
_Kanaat diyordu...
Herşeyden önemliside SEV diyordu.
Sev yerdeki karıncadan,gökteki anka’ya kadar SEV...
_Ümidin,Ben olayım...
_Limanın,Ben olayım...
Seherlerdeki secdelerinde buluşayım...
Oldu da!...
Nice çıkmazlarda inşirahlar indi hızırca yüreğine.
Sus_tum dediği her an’da yüreği yalvardı Rabbine...
Bilmece içinde bilmece olan hayata inat gözyaşlarının rahmeti ile serinletti yürek yangınlarını....
Ve şimdi yine bir yürek yangınıyla sesleniyordu....
’Nar’ında hoş,Nur’unda hoş,Nur’unla cem eyle siretimi,suretimi.’
Gözyaşları sekine sekine yağdı gönlüne ve irkildi,eridi duyduğu Lahuti sesle...
Allahü Ekber
Allahü Ekber
Allahü Ekber
Allahü Ekber
Eşhedü en la ilahe illallah
Eşhedü en la ilahe illallah
Eşhedü enne Muhammeden Resûlüllah
Eşhedü enne Muhammeden Resûlüllah
Hayye alassalâh
Hayye alassalâh
Hayye alel felah
Hayye alel felah
Essalâtü hayrün minen nevm.
Essalâtü hayrün minen nevm.
Allahü Ekber
Allahü Ekber
Lâ ilâhe illallah....

Ahhh dedi yüreği,
Afff dedi yüreği,
Kapandı secdelere....
_’Ey ALLAH’ım senden ne gelirse gelsin,sen ki her halinle güzelsin’ M.K