GÜLÜŞÜN
GÜLÜŞÜN
Salkım saçak sarkardı saçların, Omuzlarının üstüne. Bukle olmuş zülüflerin, Sallanırdı rüzgâr estikçe... Bakışların; Saklanırdı bazen, Kahverengine çalan, Gözlüklerin ardına. Çok cömertti gülüşün, Sen, çok farkında olmasan da... Belki, Biraz da yakışırdı gençliğine. Hiç rastlamadım, İşveli hareketlerine. Hayrandım hep Olanca gençliğine rağmen Ciddiyetine... Bir tanem! Sana daha ne desem? Seni nasıl betimlesem? Kifayet etmez derdime, Söylenecek hiçbir kelime. Biliyorum; aşk acısına artık, Tabipler de Yazmıyormuş reçete... Salih KOÇ 30 Eylül 2017 / İstanbul |
Güzel bir şiirdi
Kutlarım
selamlar