İŞTE BENİM GERÇEKLİĞİM
Ayrılığın ilk gölgesi düştü üstüme
Zifiri karanlıklar yine doğuyor günlerime Yalnızlık konulmuş adım nağmelerde Ne fayda!.. Yosunlaştı artık çocuksu yüreğim Toz pembe hayaller ise yıkılmış bir harabe Umut çoktan terk edip gitti Kahrolası geçmişin pişmanlığıyla, Yol alıp gidiyorum… Bu yolda neler çıkmıyor ki karşıma Yarım kalmış sevdalar, Yokluğun pençesinde çırpınan çocuk çığlığı Ha bir de! İnsanın içini titreten küçük dokunuşlar Hayat sahnemin figüranları oluyor Sadece ben izliyorum hıçkırıklar eşliğinde Tek bir seyirci yok koltuklarda Yalnızlığımı bir kez daha hatırlatıyor Bu içli hikayemi acımasızca Gözümü kapatıp açtığımda unutmak istiyorum Sis perdesini aralamak Tüm olumsuzlukları yok etmek Senaryomu kendim hazırlamak Ne kadar çırpınsam da; Bir hayalden öteye gidemiyor Ve zaman denilen illete yakalanmaktan kaçamıyorum Bir kez daha yaşanmamışlıkları,ah çekişlerle dolu Türküler çınlıyor kulaklarımda… Ezgileri beni benden alıp götürürken Kasırgalar kopuyor ruhumun derinliklerinde. GÜLEYCAN |