Seni öyle bir severim ki; sanırsın dünyada sevgiden başka hiç bir şey yok.
Evet sevgili! Sen yoksan, dünya da sevgi diye bir şey yok.
Bütün yalan ve çıkarsız gönüllere inat, seni sevmek dünyanın en güzel hali.
Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; yüzün tebessümle dolar, gönlün feraha erer.
Hüznünü unutursun, tüm gözündeki yaşları kurutursun.
Ben seni severken, tüm işimi gücümü bırakırım, senden başka kimseyi görmem, duymam.
Önce saçlarını tek tek okşarım. Ardından yüzünü aşk bilir, yüzümü yüzüne sürerim.
Ben seni severken aşka gelip, kendimden geçerim.
Ki sen bana ’’Sen neredesin?’’ diye sorma! Çünkü ben o zaman, aşkınla baş başa olurum.
Adını sayıklaya sayıklaya hayallerinle uyurum.

Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; Seni severken kendimi sevmeyi unuturum,
Seni severken; ekmeği, suyu, havayı unuturum.
Sahi, çayın tadı nasıldı? Ya denizlerin rengi?
Boş ver! Gözlerin en güzel renktir bana, seni sevmenin tadı varken başka bir tat bilmem, anlasana.
Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; elim ayağım karışır, şapşal bir hâl alırım karşında, güler durursun halime, mutlu olurum.
Neşen olurum, keyfin olurum. Sana söz veriyorum, senin her vakit huzurun olurum.

Yusuf BİTİM