UTANDIM
Gelecek bir gün gitmenin zamanı
Giderken, diyemem, birileri geride kaldı Öldü sanma güneş sadece sende battı O güneş artık başka memlekette açtı Bilmiyorum saat iki mi, üç mü, kaçtı Fırladım yataktan, kabustan uyandım Bir mendille gözlerime ilişti titrek ellerim Ağlamışım bu kaçıncı, adamlığından utandım Haykırdım duvarlar geldikçe üzerime Sensizlik hükmedildi yüce mahkemede Kovalamayı bıraktı akrep yelkovanı Kendimi karanlık zindanda sandım Görünmeyen adamların gölgeleri geçti Selvi ağaçlarını dev düşman sandım Sığındım yorganın sıcacık kucağına Sevdim, sevilmedim, aşktan utandım Azdı yaram sen aklıma her geldiğinde Bülbüldüm hasret bıraktılar gülüme Çırptıkça kanatlarımı sana varmak için Dermanım kalmadı, kendimden utandım |