SANA GELSİN İMRENEREK EVREN
Sana ;
SEN’İ ÖĞRETMELİYDİ ’AŞK ’ Titrerken yüreğin... Lâl olmuş bir dille çekerken çileni; Yürümeyi içine... Yüzün gökyüzüne dönük... Yıkılmış bir gönül Ve; Duaların... Aldırmadan kanayan yarana; Saymadan adımlarını... Can sunmak ! Cefa çekmek ölümüne... Güneş nasıl doğacaktı Gönül denen mabede? Işık nerden sızacaktı aleme ! Yüzün; Nurunu yansıtacaktı ya sevgilinin... Gözün; Sonsuzluğu ! Sevdanın ilâhisi ruhta yaşarken; Yok olmuştu ’Ben’ ! Çokluğa demir attığın o limanda... Sana gelsin imrenerek evren ! Sersin önüne neler yok ah o ummanda ! ... Nigâr Güler |