Aynı istasyonda
Aynı saatte
Aynı treni
Aynı umutla
Aynı yöne doğru
gitmek için bekleyen
İki yabancıydık sadece...
Tren geldi
Ve; Bindik...
Yüreklerimizi
İki ayrı vağona yerleştirdik
Kaderlerimizi
İki ayrı rayın üstüne...
Bir ömür sürecek bu yolculuk için
Belki de, çok şeyden vazgeçtik
Kim bilir...
Bizi, nelerin bekleyeceğini
Tahmin bile edemezdik
Etmek de istemedik...
Belki de;
Birbirimizi
Aklımızın ucundan hiç geçirmemiştik
Geçirmek de istemedik...
Belki de;
Biz, aslında,
Birbirimizin hikayesinde değildik
Olmak da hiç istemedik...
Orada, bir tesadüf eseri;
Öylesine karşılaşmış olabilirdik
Kim bilir...
Kader işte;
Bundan ötesini bilemezdik
Bilmek de istemedik...
Kaderden öteye geçemezdik
Geçmek de istemedik...
Sadece;
Birbirimizden
Sessizce
Geçip gittik...