seni
yazılarıma ekliyorum
boş sayfaya yazılan boş şeyler gibi
bomboş içim
üst sol köşedeki ilgi a kadar
kısacık bir gözatması şefin
ya da göbekli müdür yardımcısının parafı kadar

konu bile değilsin
şimdi iyi mi oldu yani
bir dolu yılları çalıp sinsiden
şu getirdiğin yaştan geriye kalanlara bak
artık bir yaşam
bir sefillik
bir direniş
sen
sen
bazen diyorum da
ne kadar berbat etmişsin yaşamı
zaman



çekebiliyorsan
çek artık beni
isyankar olmamak ha
olası mı hiç
öyleyim artık
öyleyim yıllar
vur hançeri
yak canını insanın
sürdür acını
zaman

aşklardan
yaşanmışlardan
arta kalanlar
yıl yıl apardıklarından
ya
sen öl
ya da
iki çift söz et
zaman

de ki
nedendir gayrılıklar
de ki
nedendir ayrılıklar
ölmezsin sen bilinir
direncimi kırma bari
hiç olmazsa
sana
meydan okuyayım yıllar
ya da yılların tekmili
zaman

tek heyecanı şu odanın
orta yerde
cirit atar sinekler
mutlular
düşün be insanını
düşün biraz
nedir bu hale getirenler
delibozuk
geçip giden yıllar
yılların diğer adı
zaman


paspal
sanki dört bir yan yalan
odalar
yastıklar
lavabo
ayna
sokaklar kaldırımlar
şu kire
şu pasa bak
umutsuzluk bazı oturur yüreğine insanın
ruh halini yaratan
sonra yaşatıp
paçavra gibi atan
zaman

azıcıklar
toklar
yolsuzluklar
çoğalır
çığlaşırlar
bir yanda yoklar
bir yanda çalınmış umutlar
açlık
ve yoksulluklar
insanlar
sen sürdükçe
onlar da
çoğalırlar
zaman


duygular
yaşamlaı
kırık mumlar kadar kırıklar onlar
hâlâ
bir ucundan tutunmuşlar
kibrit çöpü çakacak kadar karanlığa
insan gibi yaşayacak kadar
eskimiş bir yaşamdan çalıntı gibi
yeni yalanlar
yeni alanlar
kim
ne umar
kimbilir kim
yeniden ne çıkarlar sağlayacaklar
insanlar
insancıklar
sen mi anlayasın
onlar mı seni
zaman


bela daim var
hangi sebeptir ki
zorlar
ucuz dizilerin
ucuz kahramanları kadar
sayıklatıp düşlerinden bile hırsızlar
bir gözü ağzındaki lokmaya
bir gözü parmaklarındaki güce
emeğine takılanlar
bir yanda ahlaklılar
bir yanda ahlaksızlar
çok mu zor insan olmak
anlamayacak ne var
sormak gerek
kimin içinsin
kime ne yarar sağlarsın
söyle be
söyle
zaman




temmuzun biri
alazlanır göğün sıcağı
Allah Allah
şu şiirin haline bak
sal kendini sokaklara
bir o surata bak
bir bu surata bak
geç aynanın karşısına
bir de
kendi suratına bak


yaşarken alem
dertten ırak
kederden ırak
bir onlara
bir dibimizdeki Irak’a bak
analar
babalar
çocuklar
çok mu yakın şu halimizden
ya da çok mu uzak
hangi fiilin
hangi halini çeksem
altından karamsarlık çıkacak
umutsuzluğa
mutsuzluğa
bari birazcık pay bırakmak
bari kapıyı birazcık aralamak
yazmak sonuna kadar
yazmak
daha
çok şeyler var
yazacak
belki bir görünecek ışık
belki bir kararacak
bir dilek tutmak
meraklara mucip
acaba
altından ne çıkacak
bel ki gecedir günlerin sonu
ama yarın yeni bir gün daha doğacak
yeniden
yeni bir
zaman

1 temmuz 2008 Denizli