Dostlar
Kendi ser’imle kaldım bugün,
Dostum, eşim, işim ve arkadaşlarım, Onlar yok, yok artık... Ölümün yüzünü gösterdiği, gel dediği an, Denizin kabartısı gibi kalbim, Ruhumun sessizliğinde, güneşin yakıcı sıcaklığı, Şimşeklerin çaktığı beynimde, gözlerim çakmak çakmak... Onlar yok, yok artık, Dostum, eşim, işim ve arkadaşlarım, Kendi ser’imle kaldığım bir gün... Masam; benim can dostum, Kalemim; biricik eşim, Kağıdım; her zamanki işim, Odamda cansız duran eşyalarım, İşte! onlar oldu benim, Arkadaşlarım... Bülent SAĞLAM |