YALNIZLIĞIN SENFONİSİ
nasılsın diye sorma bana yalnızlığım
hiç iyi değilim bu aralar,darmaduman günlerdir ağzımı bıçak açmıyor hep birlikte can sıkıcı,karanlık günlerden geçiyoruz bindik bir alamete,gidiyoruz sanki bir kıyamete inşallah diyorum,bu elemden ereriz selamete milletçe yaşadıklarımız yetmezmiş gibi bir de sert poyrazlar esiyor dumanlı başımda içimde sessiz fırtınalar kopuyor doludizgin fersiz gözümde zaman su gibi akarken hazanda dört nala koşuyor hüzün derin bir sessizlik geceye dem vuruyor garip bir yorgunluk var üzerimde tarifi mümkün olmayan tebessüm etmeye mecali olmayan yüzümün nicedir keyfi kaçık bu hayat mı beni yordu,yoksa ben mi yordum kendimi bilmiyorum adanmışlıklarla geçti bu ömür,yalnızca onu biliyorum düşe kalka yaşarken ben bu hayatı içimdeki acıya,yitirilmiş umutlara inat kırgın ruhum hala boş hayaller kuruyor gerçekle düş arasında sürekli gidip geliyorum bu zor günler çabucak bir geçse diyorum yalnızlığı dost edinmiş kendime dilsiz gecenin boz bulanık sularında derin düşünceler uykumu bölüyor iç çekiyor örselenmiş yalnızlığım hüküm giymiş düşlerim,mahzeninde pas tutuyor vedasız ayrılıkların ayazı zemheride iliklerime kadar işliyor her şey nasılda inanılmaz bir hızla eskiyor zamanla özlemler bitiyor,eski hevesler kalmıyor sevgiye dair ağır bedeller ödeniyor yaşananlar birer anı oluyor belleğimde yaşanamayanlar içimde ukde kalıyor eski resimlerim ise gitgide,bana hiç benzemiyor gece yolculuklarında,geriye dönüp baktığımda her şey daha dünmüş gibi geliyor bırakıyorum yorgun ruhumu deniz gönlümün derin sularına şahlanan dalgaların figanı beni can evimden vurdukça vuruyor şu günlerde çekip gidesim var bambaşka bir dünyaya ağrıyan dizlerime aldırış etmeden kötülüklerin yaşanmadığı savaşların olmadığı diyarlara ah keşke olsa,gönüller hep sevgiyle dolsa asla öyle bir dünya yok,yok ne yazık ki ah benim en vefalı yalnızlığım ah benim sessizliğimin sesi ah benim tarumar gülüşlerim,düşlerim huzurum,huzursuzluğum,suskunluğum tenha gecelerdeki kalabalık dünyam sen misin yine yanı başıma gelen? her şeyi sineye çeken yalnızlığım benim kar tanem,kanatları kırık kuşum,sudan çıkmış balığım kimseyle paylaşılamayan sırlı dünya,dumanlı dağ en çok sen mi yoruldun susmaktan,benle konuşmaktan herkese onca anlatacak çok şeyin varken senin ömrün hep anlamakla mı geçiyor yalnızlığım? AYLA CERMEN TÜFEKÇİ |