KIRGINIM
KIRGINIM
Sahil boyu arşınlıyorum, Gece gündüz Tek başıma, eğimli dümdüz Yolları Yosun kokusunu çekiyorum ciğerlerime Tuzlu tuzlu Genzim sızlıyor inan, acıyor resmen ’Kırgınım’ demiştim ya Usta, Saçlarımın ucuna kadar kırgınım Yorgunluğumun, durgunluğumun sebebi bu Yare hasret yaşanır mı? Yaşamak denirse ’Evet’ Dönüyorum, oradan dar sokaklara giriyorum ’Ah!’ diyorum, içimde dinmeyen sızı Yorgun dizlerim bedenime esir Telefonumu alıyorum elime Dokunuyorum harflere, dizelere sürüyorum yüzümü Şiir oluyorum yare yazılan İşim gücüm kendimle kelam Yüreğimde olup, uzaktakine selam ’Kırgınım’ dedim ya; ’Kırgınım’ vesselam. İSMAİL MALATYA |