Deprem
Şiirim doğar, sancılı, çığlıksız gecelerimde,
İçim sarsılır, sonrasında depremler kalemimde, Enkazda bir boşluk bulur saklarım sabrı hecelerde, Mürekkep, damlar kağıda gözlerimden, sessizliğimde. Nice uğraş verdim yaşamayı sevmeye gönlümde, Olmuyor işte insanlığın hevesleriyle ben, aynı kefede, Dağın zirvesine aşık ruhum çekiliyor bedenden, eteğinde, Kalkmıyor başıma takılı gözlerim, başına buyruk dikili yerde. 24.02.2020/10:20 Serkan GEBEL |
Bu güzel şiiri yazan ve bizimle paylaşan Şairimi içtenlikle KUTLUYORUM... Nice güzel şiirlere ...