LİCE-KAYMAKAM BEY -31992 – 1993 öğretim yılı, 22 Ekim Cuma günü, Bin ev dört yüz dükkân, Kül oluyor Lice’de… Okulum harap, Öğrencilerim göçmen… Görevlendiriliyorum mecburen, Bir başka okulda, 3. sınıfı veriyorlar bana, Okuma yazma bilmeyen, Olsa da aralarında, Çalışıyoruz azimle… Yükseliyor günden güne, Öğrencilerimin seviyeleri, Ben mutluyum, Öğrencilerim mutlu… Hazırız artık, Yarışmalara yapılırsa eğer, Yazmada okumada bilgide, Puanımız yüzlere değer… Ama itiraf ediyorum, Vicdanen rahat olsa da gönlüm, Ben yanlış yaptım galiba KAYMAKAM BEY… Kapındaki “koruman,” Haklı ve kahraman… İhale için isim verdiği zaman, Direnmiştim: Hak, adalet, onurum, Tehdit etmişti: Seni koltuktan kovdururum… |
Rahmetli babacığım çok severdi okunmayı.Ona ne zaman baba sen ne kadar çok şeyi biliyorsun desem "Ben hala bilmediklerimin öğrencisiyim " derdi.
Gerçekten ne kadar da doğruymuş bu sözü.İnsan yaşamadıkların, öğrenmediklerinin ve bilmediği her şeyin öğrencisi.
Bu kaymakam bey sınıfta kalmış Öğretmenim.Sizin doğru olarak düşündüğünüz şey başkaları için yanlışsa, doğrular değil yanlışlar değişmeliydi.
Şiire tebriklerimle.
Selam ve Saygılar.