HÜZÜN YAZAR BOZKIRIN ÇOCUKLARI
HÜZÜN YAZAR BOZKIRIN ÇOCUKLARI
On beşinde yolu düşer gurbete Alışır doğuştan çile hasrete Ne sevgiye alışmış ne nefrete Hüzün yazar bozkırın çocukları . Sırtına yüklenmiş hayat küfesi Yürektendir onun aşkı sevmesi İnsanlığa açık gönül kabesi Hüzün yazar bozkırın çocukları . Bakmayın üstünde yırtık urbaya Ekmeği için hasrettir sılaya Tuz basmıştır gönlündeki yaraya Hüzün yazar bozkırın çocukları . Yoksulluğu sorma sanki kaderi Yari akla gelir dolar gözleri Boğazında düğümlenir sözleri Hüzün yazar bozkırın çocukları . Bir ekmek Bir Sevda onun davası Yaşamak yaşatmak bir tek sevdası Ne kadar zordur ayakta kalması Hüzün yazar bozkırın çocukları . Ben Erol Vilayetin de Kırşehir Anadolu’da bozkırdır bu şehir Ağıtla büyüdük içimiz kahır Hüzün yazar bozkırın çocukları Erol Avcı |