çocuk
ve biz
her şafak vaktinde uyanıp yorgunluklara hazırlanırken akşamdan kalma heveslerimiz keyiflerimiz unuttuklarımız ve hatırladıklarımızla kendimizi tanımlamaya adlandırmaya çalışırken yani büyümeye çalışırken unutup çocukluklarımızı o küçük ve o güzel anlık mutlulukları farketmedik ne çok eksildiğimizi oysa bir şiirin bir şarkının Ahmet Kaya’nın mesela bir filmin çizgiden de olsa mesela Şirinler’in ya da yüzümüzün yansımasına düşen gülümsemeler kalbimizdeki o anlık hisler bizi anlatırken bize neden dediğimiz nasıl olduğunu bilmediğimiz masallar içinde biraz daha yoruluyorsak içimiz hala çocukken yani büyük sözler yazmaya çalışıyorsak bizi eksik kalacaklarsa biz hala çocuk kalacaksak onlar bizi özlesinler çocuk Çünkü sen Onların Asla Tanımlayamacaksı sın |