Kaçamak.
Kaçamak.
Işığını yitirmiş Karanlık caddelerin Sessiz kaldırımlarından Geçtiğim sokaklar! Kaygılarla boğulmuş! Vitrin camları gibi Çarpar durur gözlerime.. Yüzlerini önüne düşürmüş İnsanlar görüyorum Hangi yöne gider belirsiz Bir ürperti sarıyor bedenimi İçimde yılgın bir bitkinlik Üstüme üstüme gelen Sokak lambaları İçimden bir şeyleri Ezip geçiyor acımasızca... Yüreğim Depresif ataklarda İnsanlar sanki delirmiş Kendinden uzak gözlerde! Kaçamak bir bakış.. Başlıyorum yönü belirsiz Sokaklarda hızlanmaya Bir koşturmaca başlıyor Kendimden öte uzaklara Acılara belenmiş Bir uçurumun kenarında Saplanıp kalıyorum İmkansız tuzaklara.... Abdullah Oral... |