Hüznün bastırdığı andasın işte

Kabuğun kırılma vakti

Direncin voltaları yok artık

Bitimsiz bir irtifa kaybıdır

Heveslerin kendinden gidişi











Umut bir kuştu

Uçurdum

Gitti ve dönmedi

O da nankörmüş meğer

Gözlerimde ki yerini bilmedi









Sıralı bir gidiş yaşıyorum

Sırasız

Darmadağın

Sancılar içinde








Saklımda bunamış keşkeler

Pişmanlık en yanık türkü

Belkiler berhüdar

Başım bulutlu

Ayaklarım

Suların yandığı yerde








Omzunda tepeleme yük

Yana düşen kollarım

Annesizliğin esiri

Güneşin altın vaktindeyim

Koca çınarım devrildi devrileli








Gecenin iştahı kabarık

Uykumu Bir lokmada yuttu

Zühre nar gibi kızarmış

Samanyolu mavi şişte

Ruhum gurulduyor

Açlık başıma vuracak

Bu gidişle








Kapının tokmağı paslı

Menteşeler küf kokuyor

Eyy hayat neredesin

Baktım

İzinden eser yoktu

Tozlanmış eşikte



Hüzün Şairi: N Y

07 / 05 / 2012