BABAMBu gün sekiz Şubat! Kar yağıyor yine, Yüreğimin umutlarına. Dokuz yıl oldu dinmedi, Biliyorum dinmeyecek... Şimdi yetim bir çocuğum, Kaldırımda oturan. Bilirsiniz işte, Dokunsanız ağlayan. Elleri hep soğuk, Sesi titrek ve boğuk. Kimsenin görmediği, Görmek istemediği. Saydım, Kırk gün kırk gece. Bitecek , Yetimliğim geçecek. Bitmedi, Bitmeyecek... Anladım ki yetimliğim, Ancak , ölürsem geçecek. Bekir Çelik |