Dimağ
Ne zaman ki kalp sorgulamaya başlar zihin çemberindeki yangınları
İşte o vakit rüzgarın durma vaktidir Bu öyle bir sistemdir ki Adımların hep doğruya Göz görür yürek aldanır Bir sükut iner dimağına Çare ruhun inzivasıdır Beden büyür ruh olgunlaşır Ateşin odunu sevdadan Küllerine karışmıştır yaralarım Boğazımda iki adet düğüm Biri varoluş diğeri ölüm Zor bir yoğunluktur kaybetmek Tok bir gürültüdür dilin çığlığı Ve beklemek ihtimalleri ıstırap doludur. |