KALABALIK YALNIZLIĞIM
Kalabalık bir yalnızlığın
Yalnız kalmış sureti gibiyim İçim dışım yalnız ve kimsesiz Aynalar ben yokmuşum hiç olmamışım gibi Sanki köşeyi dönerken Duvara yansımadı gölgem Sanki geçtiğim yollara hiç deymedi adımlarım Ve hiç çıkmadı ayak izim Çok mu geldim kendime Çok mu geldim aşk denen lügat’a Çok mu geldim beden denen cesete Ondan mı ayrıldı ruh bedenden Ondan mı terk etti gecemi yıldızlar Ondan mı bıraktı beni sevinçer Sorularım bile yalnız kalıyor Kalabalık yalnızlığım da Çekilmez oluyor zaman git gide Takvimler eskiyor günler ayların Aylar yılların üstüne ekleniyor Bir ben miyim diyorum yalnızlığı Kendine yar edinen Bir ben miyim yalnızlğı bu denli Kalabalık zanneden Almuslu ŞAİR |
Şiire bir sözümdü. Hayale.
Güzeldi.
börü tarafından 5/28/2020 7:31:02 AM zamanında düzenlenmiştir.