Biletim yanıyor
Şemsiyelerim çarpışıyordu
Gözyaşlarımın buğusunda Çocuklar gibi ıslatıyordum kirpiklerimi Sıkıyordum kanayan bileklerimi Yakiyordum tüm dönüş biletlerimi Sonbahar havası nede olsa İyice örtüyordum üzerimi Açık kalıyordum açıkta Duracak kalbim sanki oracıkta Birlestiremiyordum parçaları eksik kaderimi Şafağı atmayan kara gecelerin şefkat barındırmayan tesellisi oluyordum sancılarım kucakta Avutuyordum kendimi avunmuyordum oysa Kendimi kaldırmayı sende başarmıştım birtek Kör makaslarla saçımın hasatına başladım tek tek Kazdıkça kırılıyor tırnaklarım bak gülümseyerek Gel sen sensizliğe alış yaşamaya çalış kolaysa ... |