MUTLU EDEMEMİŞİM
İnsanı mutlu etmek zor, vallahi bir mucize
Yine yüzümüz gülmez, Rabbim bir şey verme bize Sürekli sitem, sürekli kahır, sonu gelmiyor Aklımıza maziden başka bir konu gelmiyor Saplanıp kalmışız maziye, günün adı yok Sevgi veriyorsun ruhunda billahi tadı yok İnsandan sevgi dilenenin elleri boş kalır Ademoğlu her verdiğini bir gün geri alır Ağlamak, sitem, kahır, gözyaşı... Kime ve niye? Anladım ki mutlu edememişim bir saniye İnsana sevdiğini, gözleri söyler ilk önce Yıldızlar misali parlar vakit olsa da gece Heyecan yok, hisler buhar olup uçmuş semaya Ruhta özlem yoksa tabii ki yansımaz simaya Dedim ya insanı mutlu etmek zor ve imkansız Yapacak bir şey yok, kalp ölü, hisler donuk, cansız |