Sevgisizliğini anlamalıydım

Her aramamda arkasına
“bir görüşelim mi?”
Ekleyememenden anlamalıydım
Sevgisizliğini...
Ben, seni görmek için sınırlarımı
Zorlarken,
Senin umursamamandan,
Alaycı konuşmalarından
Ya da senden vazgeçerim diye
Korkup önüme bir parça
Yem atmandan anlamalıydım...
Ben; hayatta hiç kimseye
Bu kadar sabırlı
Bu kadar mülayim
Davranmamıştım oysaki...
Severdim özgürlüğümü, asi olmayı
Bir bardak suda
Fırtınalar koparmayı
Kimseye hesap vermemeyi.....
Bir bunları severdim
Bir de seni sevdim...
Sahte koca değil
Sevdiğin olmayı istedim...
Ne kadar da kolaydım senin için,
Ne kadar da zahmetsiz
Tabiiki bocalardın, emindin
Düzgün insan olduğumdan
Ne kadar kötüleseler de .....
Emindin seni çok sevdiğimden
Ve düşündüğümden
Öyle olmasaydı her probleminde
Beni arar mıydın?
Nedenleri, niyeleri merak
Etmedim hiç, inat etmedim
Bu kadar sevgisizliğinde
Seni nasıl bu kadar sevdim
Bunu merak ettim....
Benim için ne düşündüğünü,
Beni nasıl gördüğünü
Sendeki beni merak ettim....
Hem de çok!
Artık hayal kurmuyorum,
O zaman çok mutlu olmam
Bunu biliyorum...
Şimdi artık tek başınayım...
Hiç değilse hakkını veriyorum
Yalnızlığın
İki kişilik kocaman bir
Boşluktansa, Sensizliğimdeki
Yalnızlığı yeğlerim....
Artık kendimi görmemek için
Aynalara bakmıyorum,
Ağlarım diye türkü söylemiyorum.
Belki de sen haklısın
Artık ben bile kendimi
Sevmiyorum!