Ne kadar da mutluydu
Huzurun matematiksel formülüyle baş başa
Doğa dingin, deniz engin
İzden gidip özü bulmaksa kader
Sorun değildi elbet izle başlamak
Bir şiir gibi hayatı yaşamaktı arzu
Ama anlayan ne kadar azdı
Şiir bir üveyikti
Çarmıha gerilmiş ruhların nefesiydi
Zaman gergefinde ayıp vakitler
Meçhul kahramanların azap hıçkırıkları
Mevsimler birer ayetti evet
Fakat yürek harında sancılar
Ne gül deminde esirgendi
Ne gün deminde
Ne ateşli zemherilerde
Bir tek hazandı aradığı ama sonbahar
Ah sonbahar!
Dökülür tüm umutlar seninle.
Yalnızlık şiire komşuydu
fakat sorguçlar her yerde
Sordular şaire
Neden yazmaktasın hala herkesin yazdığını?
Aşkı, sevdayı, ölümü, ayrılığı, acıyı, coşkuyu,
mutluluğu, esareti, direnişi, savaşı, barışı
Gözlerime bak dedi,
hayır yüreğime bak dedi şair
herkesin baktığı aynı
ama herkesin gördüğü farklı
herkesin duyduğu aynı ama anladığı farklı
herkesin yüreğinde köz var ama
herkesin içinde ateşe dönüşen farklı
Herkesin yazdığı doğru ama
herkesin anlattığı farklı
Herkes kazmaktadır toprağı ama
herkesin bulduğu farklı
düşmektedir aşkın ateşine çokları
ama yananlar farklı
ve şiir var oluşun yalın hali
en zor zamanlarda
ve yalnızlık bir cam buğusu
bir can
bir heyecan
bilgelik uykusu
bir düş yolcusu