Biz aşka yürüdük, o bize sürgünken...

KIRIK KALPLER SENFONİSİ



Sert esti günden güne ayrılık denen rüzgar
Yaprak yere döküldü, hazanlar geldi aşka.
Mutlu olanlar kadar kalbi kırıklar da var...
Vuslatına yâr adı yazanlar geldi aşka.




Gerçeği bulamazmış insan hayal kurmadan
Göğsü hedef alırmış sevda oku durmadan.
Tertemiz düşlerine toz bile kondurmadan
Kendi eliyle mezar kazanlar geldi aşka.




Aşk denilen bilmece arar her an cevabı
Kar mı vardır, zarar mı? Bilinmez ki hesabı.
Dilindeki türküyle elindeki mızrabı
Vurdu sazın teline ozanlar geldi aşka.



Kim demiş ki kor olan hasret yangını yakmaz
Kim demiş ki gün gelir sular tersine akmaz.
Gönüle düşen ateş kül olmadan bırakmaz
Ah edip yeminini bozanlar geldi aşka.




Kimi boynuna taktı yağlı gam halatını
Kimi başka tarafa sürdü beyaz atını.
Gökte uçan kuşların kırdılar kanadını
Kahredip dudağını büzenler geldi aşka.




Herşeyini sunarken gönül yâr hacizinde
Tuz bastı yarasına derman yoktu dizinde.
Can vermek kolay değil ihanet denizinde
Hep çırpına çırpına yüzenler geldi aşka.




Yarını karanlıktır döner zaman sözünden
Hıçkırır kelimeler hakikat önsözünden.
Ağlayıp efkarıyla gözyaşını gözünden
Dibi delik testiye süzenler geldi aşka.




Seven seyyah olurmuş duyguları karışık
Yoktur hüzün yolunda ne güneş ne de ışık.
Kumarda kazanırmış aşkta kaybeden aşık
Sadakat masasında sızanlar geldi aşka.




Üç öğünün üçünde zehir katıp aşına
Yıldızları taç yapıp taktı yârin başına.
Kalem isyan ederken kâğıtla savaşına
Hasretinden şiirler dizenler geldi aşka.
Vuslatına yâr adı yazanlar geldi aşka.




ELiF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...

SENSİZ OLMAZ...EYLÜL 2010