Şiirle dertleşip, üzdügüm dostlar
Kırdımsa kalpleri, özür dilerim
Hüzne sevkettigim, siz gönüldaşlar
Ansızın gerdimse, özür dilerim.

Sizlerle büyüdü, yazarlık halim
Dikendim güllere, döndü cemalim
Miski amber koku, saldı kalemim
İğneli sözlerden, özür dilerim.

Bizdeki bu dertler, acı söyletir
Dağlar ciğerimi, ateş közletir
Vatan millet aşkı, yolu gözletir
Hattimi açtımsa, özür dilerim.

Bazen sizin dertler, bazen de benim
Dile gelir söyler, yazar kalemim
Ana baba ölmüş, çoktur özlemim
Tercüman oldumsa, özür dilerim.

Derdi derde Katar, harman yaparım
Bölüşmektir gayem, dışa atarım
Şiirdir sermayem, Sevgi pazarım
Dökmüş’sem ortaya, özür dilerim.

Sevgiden dem vurdum, sevgi dağıttım
Kime güvendiysem, kenarda kaldım
Dostlar kazığından, nasibim aldım
Doğru söylemiş’sem özür dilerim.

Ben bir kul Ahmed’im, gurbet elinde
Bu dünyadan kabre, yolcu alemde
Hesap kitap mahşer, vardır son demde
Helalliğe geldim, özür dilerim.

Ahmet Ali Canbaz 31.12.2019