ALÇI-TUTKAL
Anadolu hastahanesinin bahçesindeyim
Elimde not defterim kalemim Bozuk mitral kapağım Kan kaçırıyor triküspitim Moralim yerlerde Aykata fazla kalma dedi kardiyologum Bir süre ara ver resim yapacağım deme O arayı zaten verdim Kimse yok resmi yapılacak yüreğimde Üstelik kan sızdırıyor triküspitim Duvarlarımdaki resimlerini kaldırdım dün gece 2 kere kendiliğinden düştü yere O utandı bakmaya Onu bile bırakamadım yerde Senin yüreksizliğine benzemesin Benim kan ağlasa da yüreğim Sabah ilk işim oldu başladığım yeni resimlerin Alçı-tutkal yaptım Sürdüm ellerine,sürdüm sildim yüzünü resimlerden Silebilirmiyim bilmiyorum gözlerimden En azından ziyan olmasın tuvalim Belki yerine güneşli bir manzara çizerim Resimlerindeki imza ben sonsuzluk işareti sendin Alçıladım sonsuzluğumu,geriye kalan benim Saçlarımı yıkadım doktora gideceğim Aynada ilk olarak gördüm kendimi Unutmuşum hep sana bakmaktan Seni ben yapmaktan Unutmuşum kendimi Sanki uzaktan bir arkadaş,ara sıra gördüğüm Ya içimdeki fırtına Ya boğazımdaki düğüm Gülle ağırlığında Sustuklarım ne olacak Onlara da çekerim alçı tutkal Onlara da güneşli bir manzara çizerim Gittin ya aklınca küsüp benden Yokluğunu bıraktın sanma Benim yokluğum seni üzecek korkarım Vicdanının sesini duyduğunda Tavan yapan hormonlar mı suçlu yani Anladığında düşün bunu Sorun seni anlamadığımmı Anlayıp söylemediğimmi Herşeyi.... ŞULAN KAYA 15.Ocak.2020 Antalya |
Tebrik ediyorum, güzel bir şiirdi.
Selam ve sevgilerimle...