Her gün kırık şu kalple, yatmaktan, uyanmaktan,
Her gün, yavan ve silik olan hayatta yaşamaktan,
Her gün, geçmişe baka baka, içten ağlamaktan,
Yüzde tebessüm görülmedi, yaram kanamaktan!..

Bizi hangi zor yolumuzdan alı koydu, haydi söyle,
Bal akmadı paçalarımdan, sensizliğine yol böyle,
Kalbim üşüyor, bizi izleyen gün ışığı ısıtsa şöyle,
Olanlarla yanması gereken sendin, ben niye öyle!..

Ümitlerimiz çok fazla yükselmiyor, aşağıda kaldı,
Cehenneme giden yolu seçmişim, kafa geç uyandı,
Kendime yeten hayat varken, aşk kapıya dayandı,
Sana bir türlü beddua edemem, gönül kendi yandı!..

Bak bir Ay ışığın neler yapıyor, ani, kalbi kilitledi,
Kalbimiz bize haince davranıyor, bana seni ekledi,
Nişan-düğün olacakken hedef, kader neyi denkledi,
İki can, bir bağ kuracakken, ayrılığı kim bekledi!..

Saçlarının her telinin, yıldızlara değdiğini gördüm,
Nazlıca çizgilerin gülüşündeydi, güldükçe öldüm,
Zihnimde uçuşan kelebeklerdi, Ay ışığına döndüm,
Bülbüller güle yanarmış, yanarım, nerede söndüm!..

Gözlerde bakış, ışık saçan güneş, bakmayabilsem,
İnsan duygularını ne değiştiriyor, kavrayabilsem,
Geçmişi nasıl uykuya yatırırsın, uyandırabilsem,
Ah seni bir tanıyabilsem, ah bir anlayabilsem!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.