Şafak vaktiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir sabah hikâyesi
birden hafifledi gözkapaklarım uzun uzun gerindi kirpiklerim sanki yıllardır uykudaydım da pas tutmuş kemiklerim şafak vakti doğruldum usulca dolandım hayalet gibi çıt yok etrafta sessizliğin dibi kımıl kımıl oldu içim bulanık bir zihin bin düşünce hücum eder ürker kalbim yüreğimde süresiz bir özlem yoksa süründüren mi desem gökyüzünde gülümseyen ay göz kırpıyor bana vay yolunu kaybetmiş sırtını yaslayıp bir dağa çoktan dalmalıydı uykuya halâ yalpalıyor ayakta anlaşılan akşamdan kalma yüzyıllardır bir başına dile kolay ! ezan sesleri yankılanıyor gök kubbe de dudaklarımda yakarış and olsun yaşayacağım bu hayatı masal niyetine Canan EREN 12.Ocak2020 / Balıkesir |