Seni görmediğim gün, gözlerim yolda kalır!
Sızım sızım sızlanır, çırpınırım kuş gibi.
İçerime işledin, dantelde nakış gibi,
Yanarım ateşine, şavkın aklımı alır!

Gel etme her cevrini çekiyorum severek!
Çöl ortasında beni namertlere yem etme.
Başka sazın telinde gönlüme sitem etme,
Hep seni bekliyorum benliğimi döverek.

Meftunum yıllar yılı gözünün ışığına!
Pervaneler gibiyim etrafında dönerim.
Sessiz zindanlarımda karanlığa fenerim,
İnsan zulüm eder mi gönlünün aşığına!

İflah olmaz bir aşkın sürünen sürgünüyüm.
Ha cerihamda kurtsun, ha cerrahım olmuşsun!
Sen benim kaderime, kederlerle dolmuşsun!
Derdimi bilmiyorsun, ben gönül vurgunuyum!

Uykusuz her gecemi aydınlatan fecrimsin,
Sana seni anlatan destanlar yazıyorum,
Seni anlatamayan cümleyi bozuyorum,
Sen benim dünyadaki kazandığım ecrimsin!

Hasretin bulutları bir bir üstüme ağdı,
Sebeptir cinnetime sensiz geçen her günüm,
Mümkün değil visalim öldüğüm gün düğünüm,
Hazan düştü bağıma üzerine kar yağdı.

Ayrılığın acısı çok kötü koyuyormuş!
Güllerin feryadını içimde duyuyorum,
Gönlünden geçenleri ezbere okuyorum,
Sevdiğim sensiz sana alışmak ne de zormuş!

Ümit Zeki SOYUDURU