Höçükoğlu İlhami,


Seni her gördüğümde görür gibi olurdum.
Şimdi, aklıma her gelişinde görüyorum.
Koca Toros Dağlarını.
Başın Toroslar misali karlı idi genç yaşında.
Bir de,
Toroslar kadar yüce düşüncelerin vardı senin.
Dedikleri gibi,yaşlı-genç dinlemezmiş ölüm.
Hey Höçükoğlu İlhami,
Büyük düşüncelerini bırakıp gittin.
Az yaşadın ama,adam gibi adamdı dedirttin.

Geride bir eş,iki çocuk bıraktın.
Elbet bırakmak istemezdin.
Onlarsız yemek bile yemezdin.
Ama,Yüceler Yücesinden emir.
Yalnız eşini çocuklarını değil,
Sevenlerini de mahrum bıraktın senli dünyadan.
Hatta masumdur,yüreğini katıp kaynattığın her demir.
Hey Höçükoğlu İlhami,
Uçsuz bucaksız araziler değil belki,
Ama adam gibi yaşamayı miras bıraktın.
Yalnız ailenin değil,tanıyanların bile içini yaktın.

Güzel yaşamışsın yaşadığın her yerde.
İspatıdır,cenazendeki insan seli.
Dua için katlı binlerce insan eli.
Gurbetten giden acı haberle sılanda sevdiklerin,
Burada ise ben yandım.
Toros Dağları göçtü,yıkıldı sandım.
Hey Höçükoğlu İlhami,
Nice insan yaşar lakin gönüllerde ölüdür.
Sen ölsen de adın günlümüzün gülüdür.
Hey Höçükoğlu İlhami,
Uçsuz bucaksız araziler değil belki,
Ama adam gibi yaşamayı miras bıraktın.
Yalnız ailenin değil,tanıyanların bile içini yaktın.
Hey Höçükoğlu İlhami,
Büyük düşüncelerini bırakıp gittin.
Az yaşadın ama,adam gibi adamdı dedirttin.
Oğlum olursa adın oğluma ad olsun.
Höçükoğlu gardaşım ruhun şad olsun..

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya