DÜNKÜ ÇOCUK
Asırlık meydanın çınarı karşımda
Otuz yılın ardından yine bakışıyoruz İkimiz de doğduğumuz yere yakışıyoruz Azametli olmuş meydanda serpilmiş zahir Dallarından ilham alıyor sürüyle Şair gölgesinin altında serin bir çayhane Tepemde kımıldayan Nisan yaprakları Ne evlatlar doğuruyor Anadolu toprakları Öyle yüce ki kimse zirvesine değemez Fidan gibi davranıp başını yere eğemez Anılar var gözlerimin önünde oynaşan Sinemde bir yumruk oturmuş kırk yıllık Yıkıldı bu dallarda ilan ettiğim krallık Çok konuşma diye fısıldıyor gölgeler Korkutmak için güneşi yok ediyorlar Susmam zirveye adımı kazıdım çünkü Tevellüt elli üç değilim ki çocuk dünkü |
Güzel şiirdi beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi KUTLUYORUM...