otuz beş
Ve şimdi düşürürken üzerimize yapraklarını son bahar
Kalkıp gitmeler sana göreydi Ardından kopan yakarışlar peşinden gelirdi yalnızlığının. Kargalar tepeme binerdi. Sen iki çay söylerdin, Ben eklerdim peşinden biri açık. Dolaşırken kanım bir ağacın dallarında Karışırdık biz çayın buğusunda Yağmur yakardı bedenimizi, Biz kadeh kaldırdık sana ve bana Buluşamadan gözlerimiz kararırdı günlerimiz. Geceleri yolunu bulamayan adam rolünü üstlenirdim Bazen bir tren istasyonunda Bazen bir sobanın sıcaklığında Şimdi plaktan Nazım çalar ‘’Ne güzel şey hatırlamak seni’’ . |
Yüreğine emeğine sağlık usta
_______________________________Selamlar