"iyi şeyler duyalım" köprüsünden geçiyorum
endişeli hallerim var sırtımda
"taşır mı beni bu köprü" romanının son sayfasında

-burada iyi kalpli bir karanlık varmış. Gördünüz mü?
- Bilirim. İki yatak ötede.

hep böyledir okunmaz reçeteler,
"sevişirken mutlulukla temastan kaçınınız."
"tahriş olur umutlarınız..."

suyun sürüklediği bir yaprak
tan da öte
akıntılara karşı yaşarken
ve onca acıyı beslerken göğsünde
yaptığın çalı çırpıdan yuvanda
ve bazen takılsan da hırçın bir kayaya
yine de kudretli bir takvim
sürüklüyor seni ileriki günlere
o günlerin tuhaf muammalarına

vazgeçemediğimiz tutkularımızın arasında
kalın kalın noktalı virgüller
"beklemeler" ormanında ne çok ağaç var sahi
sahi-beleri dallarında düşmeyi beklerken
sahici - sahiden - sahici

"iyi şeyler duyalım köprüsü"nün tam ortasındayım
"taşır mı beni bu köprü" romanının son noktası canımı yakıyor
ellerimde, ellerimi yara eden sevişme fideleri
biraz daha direnmek için ucube rastlantılara

sona doğru, sona doğru hep, yolların ağrılı tarafı
yine de bir uyarı işte o köprü sonunda :
"lütfen değerli arzularınızı ruhunuzda bırakmayınız"
"zedelenmesinden duygularımız mesul değildir."

Oktay Coşar