4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1167
Okunma
İzmirde fakültenin karşısında bir evde kalıyoruz.Öğle yemeğinde patates salatası ve mercimek çorbası var .Nöbetin bende olduğu hemen anlaşılıyor.Arkadaşlar yöresel yemeklerden söz açtılar.Ben de bir Ahıska Türkü olarak hıngal den bahsettim .Bu sırada annemin bizler için çırpınışı gözümün önüne geldi , hüzünlendim.Gece olunca güzel bir dolunay hafif esen bir meltem...Sabahın ilk ışıklarına kadar oturduk.O arada bu satırlar döküldü kalemin ucundan.
ANNE
Uzatsan elini koysan alnıma
Savursan gönlünü bahtın yoluna
Katılsam ruhumla senin ruhuna
Sevgiyi seninle yaşasam ANNE
Uzun kış gecesi gurbet illerde
Gençliğim var iken bu garip serde
Uzayan gecenin serinliğinde
Seninle olmayı isterdim ANNE
Sevgiyi tutarsın kor ellerinde
Savrulur gidersin bahtın yelinde
Ağır geldiğinde o yük belinde
Yardımcın olmayı isterdim ANNE
Muştular vadeden seher yelleri
Küme küme olmuş gurbet kuşları
Uzayan gecenin nezih seheri
Seni hatırlattı gurbette ANNE
Battaniyelerim ince olsa da
Gurbetin kızları sin ce olsa da
Beni benden alan gonca olsa da
Hep seni ararım hep seni ANNE
Duvarlar yolumu kesse de yine
Seni unutamam İzmir de bile
Sana sunduğum o tebessümle
Sevgimi iletmek istedi ANNE
İşte böyledir hep gurbet yolcusu
Ne İzmir ne İstanbul ne de Bolu su
Atarım sevgimi kucak dolusu
SEVGİMİZ SONSUZDUR BİLESİN ANNE
Not: Bu şiir 23-11- 1987 yılında fakülte 3. sınıfta, hasretin en koyu halini yaşayan bir gencin annesine olan özlemini aktarmak için yazılmıştır.
MUSTAFA BOLAT
Cevap Yaz