Aşka açılan bu gözler, yaşanmış hayatlarımızdı,
Coşkun akan çay oldum, aktım inceden inceden,
Bezginim, zihnimin üstünde, koca bir yük oluştu,
Sevdanın zaten ağır bastığını, duydum niceden!..

Özlemek neymiş ölesiye, gönlüm hasrete sürgün,
Sinem yaralandı beyhude, bu sevdanın hali belli,
İçime çektiğim, cana derman olmayan nefesiymiş,
Yırtarım, yırtınırım, peşinden koştukça temelli!..

Ayrılığını, hasretini çekmek, bizlere şart mı ola,
Bu duygu ki, türlü - çeşit acıyı barındırır içinde,
Her gün, o güzel günleri, anar, yanar dururken,
Gözleri uzaklarda olup, uslanmaz aşk biçiminde!..

Yüreği böylesine, allak, bullak olmamış kimler var?
Arzu buruk, içim-dışım üzeri çizik, sorunlu akşam,
Ebedi gecesinde bir lahza, derin sükûtum bulunmaz,
Hasret çeken gönül, başka destan, başka bir yaşam!..

Bulutlarla dolu, gökyüzünde hava aydınlanmıyor,
Arttıkça şu bağrımın gürültüsü, zaman bile işitir,
Birer kaya kesildiler, kaybolan, saklanan yüreği,
Haydi şimdi, ayrılığın sancısını, mutlulukla iliştir!..

Karanlığın örttüğü, bulanık yarını, içimde yaşarım,
Terazide tartılan, sade benim yürek, bu net, aşikar,
Uykusuzluğun kanadı altında, terk edilmiş biriyim,
Garip öksüz üşütmeye hele, Ağustos’ ta yağar kar!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.