Seni sevmiştim her zaman insanca,
Belki bana ışık olursun umuduyla,
Söylediklerinle hep beni güldürdün,
Sonunda yaşarken sen beni güldürdün..

Sana o kadar candan bağlandım,
Sana olan sevgimi herkes anlattım,
Sen bunlardan hiç mi anlamadın,
Sen beni hiçbir zaman anlayamadın

Bilsen seni ne kadar çok sevdim,
Ama sevginin yalan olduğunu anladım,
Senin taş kalpli olduğunu bilmedim,
Sen beni hiç mi hiç sevmedin..

Gözüme bakarak başkasıyla ilgilendin,
Sana olan güzel sevgimi yazık ettin,
Bana sen bir şeytansın dedirttin,
Sen beni en derin yerimden yaktın,

Seni kimseyle eşit görmedim,
Her şeyi senin dediğin gibi bildim,
Sana karşı kötü laf bile söylemedim,
Sen beni kötülerin arasına kattın..

Kalbim ne kadar kırıldı yazıklar olsun,
Kızıyorum sana değer verdiğim için,
Her zaman yolun açık olsun,
Ben seni hiçbir zaman hiç anlayamadım…

Ayrılmak bana çok şey öğrettin,
Kalbim yandı yaralı artık bu yürek,
Yaşayan ölüye sende oku bir fatiha,
Sen beni ölümden de beter ettin…