YALNIZLIK
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık...
Gitmesini bilene.. Hasretin, özlemin, beklemenin sonu. Ve; ’Aşk’ın ruha dokunduğu an Delicesine yakan... Özünden gözüne düştüğünde; Bir değirmendi öğüten durmadan... Sevdası hüzün,umutlar biçare.. Kana bulandı tüm hayaller. Yalnızlık... Tanrıda olmanın adıydı. Durmuşsa zaman o anda. Ne sırlar var bilsen? İstemez ruhun başkasını. Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen.! Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık... Ayrılığın bittiği.. Vuslat ’tı adı bu son durağın ’Aşk’ın aradan çekildiği; Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık... En büyük zafer ! Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu, ’O’ garip geceler... ... Nigâr Güler. |